Ensar ve Muhacir kardeşliği, İslam tarihinin en dokunaklı dayanışma örneklerinden biridir. Medineli Müslümanlar, Mekke’den hicret eden kardeşlerini sadece misafir etmedi; mallarını, evlerini ve kalplerini onlarla paylaştılar. Bu kardeşlik, çıkar ilişkisine değil; imana ve sevgiye dayanıyordu.
Bugün bu kardeşlik modeline her zamankinden fazla ihtiyaç duyuyoruz. Modern çağda bireyselleşme, yalnızlaşma ve paylaşma kültürünün zayıflaması, toplumun maneviyatını törpülüyor. Ensar–Muhacir örneği bize, gerçek kardeşliğin menfaate değil, Allah rızasına dayandığını hatırlatıyor.
Günümüz Müslümanları için bu kardeşlik, sadece geçmişte yaşanmış bir tarih sayfası değildir. Yardımlaşmak, mazluma sahip çıkmak, bir müminin derdiyle dertlenmek… İşte bu anlayış, Ensar ruhunun günümüze taşınmış hâlidir.
Her birimiz, çevremizdeki ihtiyaç sahiplerine bir “Ensar eli” uzatabiliriz. Çünkü kardeşlik, paylaştıkça çoğalan bir nimettir.